ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Τιμή σε εκείνους που βγήκαν νικητές, με το κεφάλι ψηλά!
Το επόμενο Σαββατοκύριακο η επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο
«Το στήσιμο της σκηνής». Εργο του Γιώργου Φαρσακίδη, από τη μεριά του 5ου Ορμου. Πάνω είναι το κτίριο των φυλακών
Δευτέρα 06/10/2025 - 10:15
Μια βδομάδα απέμεινε για την επίσκεψη - προσκύνημα που διοργανώνει η ΚΕ του ΚΚΕ στη Γυάρο στις 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί τις αμέσως επόμενες μέρες, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα.
Το ΚΚΕ για μια ακόμα φορά τιμάει τους χιλιάδες κρατούμενους και αγωνιστές που βγήκαν με το κεφάλι ψηλά από το κολαστήριο της Γυάρου, απέναντι στα σχέδια εξόντωσης από το αστικό κράτος. Ταυτόχρονα, και με αυτή την επίσκεψη απαιτεί να υλοποιηθεί η απόφαση για την ανάδειξη της Γυάρου ως Τόπου Ιστορικής Μνήμης και να πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις, όπως αναστήλωση κτιρίων, δημιουργία προβλήτας, για να καταστεί το νησί επισκέψιμο, απέναντι και στα σχέδια κυβέρνησης - επιχειρηματικών ομίλων, που έχουν στόχο να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του νησιού.
Η τρίτη περίοδος λειτουργίας (1967 - 1974)
Η «Ρωγμή». Το έργο του Αντ. Μυρωδιά, μνημείο που έχει στήσει το ΚΚΕ στο νησί
«Δε μας άφηκαν μήδε τοίχο ν' ακουμπήσουμε τη ράχη, μήτε ραβδί και παιδί ν' ακουμπήσει η καρδιά μας»
Γιάννης Ρίτσος, Μαντατοφόρες, Γυάρος - Σάμος, 1967-1969
Η τρίτη περίοδος λειτουργίας του κάτεργου της Γυάρου ήταν διακεκομμένη και αφορά τα χρόνια της στρατιωτικής δικτατορίας 1967-1974 (1η περίοδος 1947-1952 και 2η 1955-1961). Η επαναλειτουργία για τρίτη φορά έγινε τον Μάη του 1967, μετά από την επιβολή της απριλιανής χούντας. Το φακέλωμα και η πάγια αντικομμουνιστική «μέριμνα» από τον κρατικό μηχανισμό της περιόδου της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας προετοίμασαν το έδαφος ώστε σε λίγες μέρες να γίνουν χιλιάδες συλλήψεις κομμουνιστών, άλλων αγωνιστών ή και απλώς υπόπτων σε όλη την Ελλάδα.
Σύντομα οι καραβιές των νέων φυλακισμένων έφταναν στη Γυάρο. Στοιβάχτηκαν σε άθλιες συνθήκες, στα βρώμικα και εγκαταλειμμένα για χρόνια κτίρια και σε σκηνές στους όρμους του νησιού. Στη Γυάρο εκείνη την περίοδο κρατήθηκαν και εκατοντάδες γυναίκες.
Το νησί επισκέφτηκαν πολλές φορές οι χουντικοί, όπως ο Λαδάς, ο Τοτόμης και ο Παττακός, για να ασκήσουν πίεση για υποταγή, με τον τελευταίο να δηλώνει πως όσοι δεν υποταχτούν «θα φύγουν πτώματα τυμπανιαία και οδωδότα».
Η γενικότερη κατάσταση του Κόμματος με διαλυμένες τις Οργανώσεις του είχε ως αποτέλεσμα αρκετοί να βρεθούν απροετοίμαστοι στις πιέσεις. Φυσικά, υπήρχαν και πολλοί κρατούμενοι που είχαν πιαστεί στον σωρό και δεν είχαν δεσμούς με το κίνημα. Χιλιάδες κρατούμενοι άντεξαν περήφανα, ούτε υποχώρησαν, ούτε εξοντώθηκαν. Σ' αυτές τις συνθήκες, σφυρηλατήθηκε μια νέα γενιά μελών και στελεχών του ΚΚΕ.
Η Γυάρος έκλεισε τον Νοέμβρη του 1968, καθώς υπήρξε έντονη κατακραυγή για τις απαράδεκτες συνθήκες κράτησης και άνοιξε ξανά τον Νοέμβρη του 1973, μέχρι το τέλος της χούντας, τον Ιούλη του 1974.
Στο κολαστήριο
Aεροφωτογραφία στο ιταλικό περιοδικό «L' Europeo», 8/1967. Το κτίριο των φυλακών και ο 5ος Ορμος είναι γεμάτος με σκηνές
Σε σχετικό του αφιέρωμα για την αντιδικτατορική πάλη του λαού ο «Ριζοσπάστης» (13/6/1976) γράφει για τις αντίξοες συνθήκες που αντιμετώπισαν οι κρατούμενοι στο «εξοντωτήριο της Γυάρου». Ηδη από τη μεταφορά τους εκεί αναφέρεται ανάμεσα σε άλλα ότι «υπήρξαν περιπτώσεις που οι κρατούμενοι έμειναν και μέχρι μια βδομάδα στην κοιλιά του αρματαγωγού καθώς αυτό γύριζε από λιμάνι σε λιμάνι και παραλάβαινε κρατούμενους. Οι κακουχίες, το βρώμικο νερό, το φαγητό κ.λπ. έχουν τα αποτελέσματά τους. Πληθαίνουν οι λιποθυμίες και οι καρδιακές κρίσεις...».
Παραθέτει ακόμα την κατάσταση μέσω αποσπασμάτων από αναλυτικό σημείωμα που κατάφεραν να στείλουν στο εξωτερικό οι κρατούμενοι με τα παράπονά τους στις 15/5/1967. Το σημείωμα χαράχτηκε με μικροσκοπικά γράμματα σε ένα χαρτάκι 29 εκατοστών. Διαβάζουμε μεταξύ άλλων:
«...Το ακατοίκητο νησί βρέθηκε ξαφνικά να κατοικείται στις 15 Μαΐου από 6.500 ανθρώπους. Το κλίμα είναι τέτιο που σκοτώνει και την φυσική βλάστηση. Λιγοστά χόρτα πασχίζουν να κρατηθούν στα βράχια της Γιούρας. Δυνατοί άνεμοι σαρώνουν το νησί κάθε μέρα. Ο καιρός αλλάζει από ώρα σε ώρα. Νότιοι και βόρειοι άνεμοι, υγρασία, κρύο, ζέστη. Η άμμος και ο άνεμος δεν επιτρέπουν σε κανέναν να βρει ένα κατάλληλο μέρος να ησυχάσει... Η πολιτεία χωρίστηκε σε 5 τομείς... Σύνολο 6.299 κατοίκους... Από αυτούς 1.742 είχαν τοποθετηθεί στο γνωστότατο κτίριο που ο δικαστής του εφετείου κ. Μπιζίμης το περιέγραψε σαν "καταχθόνιο" (σ.σ. το 1952). Είναι φτιαγμένο μόνο από τούβλα και τσιμέντο. Οι υπόλοιποι τοποθετήθηκαν σε σκηνές εκτεθειμένοι σε όλα τα στοιχεία της φύσης».
Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κομμουνιστή ηθοποιού Τζαβαλά Καρούσου. Η χούντα αναγκάστηκε να τον αφήσει ελεύθερο για λόγους υγείας και μετά από διεθνή κατακραυγή, ωστόσο οι συνθήκες κράτησης και η στέρηση ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης έφεραν τον πρόωρο θάνατό του τις πρώτες μέρες του 1969. Η πρώτη έκδοση του έργου του, «Τζαβαλά Καρούσου: Γυάρος, Εditions Nouvelles Frontier», έγινε στο Μόντρεαλ του Καναδά και αποτέλεσε ένα όπλο για τη διεθνή κινητοποίηση και καταγγελία της Γυάρου.
«Μας οδηγούν στις φυλακές. Ενας μεγάλος σκοτεινός διάδρομος χωρίς κανένα φως. Τα παπούτσια μας βουλιάζουν στη σκόνη. Εδώ κι εκεί σκοντάφτουμε σε μεγάλα θάμνα ξερά, απ' αυτά τα καφετιά, που τα ξερίζωσαν όπως ήταν και τα χρησιμοποιούν για σκούπες.
Στο τέλος του διαδρόμου δεξιά κι αριστερά πόρτες. Οδηγούν στις ακτίνες. Λάμπες πετρελαίου φωτίζουν και δημιουργούν αλλόκοτους ίσκιους. Από δω αρχίζουν σκάλες προς τα κάτω, όπου είναι πάλι διάδρομος, πάλι σκάλες, πάλι διάδρομος, πάλι σκάλες ώσπου φτάνεις στην έξοδο σ' ένα πλάτωμα, έπειτα δρόμος και κάτω ο γκρεμός. Και κάτω ακτίνες, αναρρωτήριο, ιατρείο, καντίνα, γραφεία, κρατητήρια, απομόνωση. Οπως περνάς κι ακούς από κάτω τον ρόχθο του πελάγου και τα σφυρίγματα των ανέμων έχεις την εντύπωση πως ταξιδεύεις με κανένα υπερωκεάνιο χτισμένο με τσιμέντο, με τούβλα και μια λάσπη που χρόνια πέρασαν κι ακόμα δεν λέει να στεγνώσει...
Ο θάλαμος μέσα στο χώμα. Πού θα κοιμηθούμε; Μερικά παλικάρια μας έβγαλαν έξω εμάς τους περιττούς να κάνουμε καμιά βόλτα κι ανασκουμπώθηκαν μες στο σκοτάδι να παστρέψουν τον θάλαμο. Μάταιος κόπος. Ο,τι κι αν κάναμε ήθελε μέρες να καθαρίσει. Και ήθελε και σκούπες. Οχι φρύγανα. Τουλάχιστον λίγο νερό. Και φως...
Επειτα από λίγο φέρανε κάτι ντενεκέδες γεμάτους νερό. Από κει θα πίναμε προς το παρόν. Συσσίτιο τίποτα. Ούτε το βράδυ, ούτε το πρωί, ούτε το μεσημέρι, ούτε και τούτο το βράδυ. Πολύ επικερδής δουλειά ο αντικομμουνισμός. Είμασταν όλοι σκοτωμένοι. Τουλάχιστον λίγο νερό. Πίνουμε σκέτο πετρέλαιο. Πολύ το φτύναν, άλλοι το κάναν εμετό. Αλλοι στέριωναν την καρδιά τους και το έπιναν. Το ήπια κι εγώ...».
Κι όμως: Χιλιάδες, με τη δύναμη της Οργάνωσης και στις πιο αντίξοες συνθήκες, με τη δύναμη που δίνει ο αγώνας για ανώτερα ιδανικά και για τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία, βγήκαν από το κολαστήριο με το κεφάλι ψηλά, νικητές απέναντι στο αστικό κράτος.
(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)
ΕΠΙΣΚΕΨΗ - ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΓΥΑΡΟ
«Μία η απάντησή μας: Ζήτω το ΚΚΕ»
Κυριακή 28/09/2025 - 11:33
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο στις 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα.Η δεύτερη περίοδος λειτουργίας της Γυάρου (1955-1961)
Η Γυάρος άνοιξε πάλι στις 4 Αυγούστου 1955. Τότε λειτούργησε και το κτίριο των φυλακών. Είχε προηγηθεί η απόδραση από τα Βούρλα στον Πειραιά 27 αγωνιστών, στελεχών του ΚΚΕ. Ετσι 600 κρατούμενοι από διάφορες φυλακές μεταφέρθηκαν στο νησί της Γυάρου. Πολλοί επέστρεψαν να ζήσουν στη φυλακή που είχαν χτίσει κατά την πρώτη περίοδο λειτουργίας (1947-1952). Από τους 600 κομμουνιστές κρατούμενους, οι 50 που θεωρήθηκαν τα σημαντικότερα στελέχη κρατήθηκαν σε πλήρη απομόνωση.
Η δεύτερη περίοδος λειτουργίας έκλεισε τον Απρίλη του 1961 και οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν σε άλλες φυλακές (Αίγινας, Τρικάλων, Χαλκίδας κ.ά.). Από εκείνη την περίοδο είναι οι σελίδες του μικρού παράνομου λευκώματος που δημιούργησαν το 1958 οι 398 λαϊκοί αγωνιστές πολιτικοί κρατούμενοι, τιμώντας τα 40 χρόνια του ΚΚΕ. Γράφουν: «(...) μία η απάντησή μας: Ζήτω το ΚΚΕ. Εμείς έχουμε επίγνωση της αναγκαιότητας της Θυσίας μας. Ζωή και νιάτα και υγεία τα δίνουμε όλα για τον Μεγάλο Σκοπό του Κόμματός μας, για το ιδανικό του Κομμουνισμού».
Ακόμα διαβάζουμε για το ίδιο το Λεύκωμα που κυκλοφόρησε μέσα στη φυλακή:
«Το Λεύκωμα αυτό έγινε στο Κολαστήριο της Γιούρας σαν ελάχιστο δείγμα φόρου τιμής από μέρους μας στα 40χρονα του Κόμματός μας και μαζί της απέραντης αγάπης μας, της ως το Θάνατο αφοσιώσής μας στο ΚΚΕ και στα ιδανικά που ενσαρκώνει.
Γράφτηκε και φιλοτεχνήθηκε κάτω από πολύ αντίξοες για τέτιες εκδόσεις συνθήκες. Μόλις την τελευταία στιγμή εξοικονομήσαμε αυτά τα εφτά φύλλα χαρτιού - απ' αυτό και περιορισμένες οι σελίδες του. Τα περιθώρια χρόνου να δουλευτεί υπήρξαν εξαιρετικά στενά. Και δουλεύτηκε από νύχτα σε νύχτα σχεδόν και με το λίγο φως της φυλακής. Το πρωί έπρεπε να το βρίσκει κρυμμένο. Κι η μέρα να μετριέται με την έγνοια μην πέσει στα χέρια των δεσμοφυλάκων μας και καταστραφεί.
Δουλεύτηκε σε μέρες μάχης, από τις σοβαρότερες της επιβίωσής μας - εδώ και δύο μήνες ο εχθρός μας επέβαλε την εγκύκλιο της πείνας και μας στερεί την ενίσχυση των σπιτιών μας, αυτή που μας κράτησε στη ζωή αυτά τα χρόνια.
Σε ώρα μάχης γιορτάζουμε τα 40χρονα του ΚΚΕ. Μα τι καλλίτερο; Μέρος αυτού του γιορτασμού είναι και το λεύκωμά μας - μικρή εκδήλωση της απροσμέτρητης ευγνωμοσύνης μας προς το Κόμμα μας, που Δάσκαλος και Οδηγητής μας ακάματος είναι στη ζωή και την πάλη μας, εμψυχωτής μας στη δοκιμασία και τις θυσίες που απαιτεί ο άνισος και ανήλεος αγώνας».
Η Γυάρος βρικολακιάζει ξανά
Στις σελίδες του ίδιου Λευκώματος περιγράφεται η εγκατάσταση των φυλακισμένων στη φυλακή, τη νύχτα της 4ης Αυγούστου 1955.
«Τέσσερεις Αυγούστου - τι συμβολισμός! 1955, ώρα μία μετά τα μεσάνυχτα βρυκολάκιαζε ξανά η Γιούρα! Αλλά με τη δρακομορφή τώρα των "κτιρίων" της. Νύχτα μόνο μπόραγαν ν' ανοίξουν αυτοί οι τάφοι. Νύχτα μας πέταξε στους βράχους του 4ου όρμου 200 δεσμώτες τ' αρματαγωγό. Με μόνο εφόδιο - τα ρούχα μας τάχαν κρατήσει - μιά βρώμικη παληοκουβέρτα της υπηρεσίας στον ώμο σκαρφαλώσαμε τα κατσάβραχα, ενώ γύρω από τη φάλαγγά μας ξελαρυγγιάζονται μ' αγριοφωνάρες κοντά 200 χωροφύλακες και φύλακες. Οι τελευταίοι κράδαιναν τα παλιά εκείνα μπαμπού της Γιούρρας - τα σκήπτρα τους!
Οι σκουριασμένοι στις καστρόπορτες ρεζέδες τριζοβόλησαν και σκιαγμένα τα ποντίκια γλίστρησαν προς τους υπονόμους αδειάζοντας τους "θαλάμους". Ανατριχίλα σε διαπερνά μπαίνοντας σ' αυτές τις ανθρωποαποθήκες που σε δυό στοιβαχτήκαμε 200, από 100 στον έναν.
(...) το "κτίριο" - γυμνά τούβλα και τσιμέντα (...) Μόνον ένα χαλασμένο μυαλό και μια διεστραμμένη ψυχή, μισανθρώπου, θα έστηνε αυτό το λαβύρινθο της μισαλλοδοξίας - από σχέδιο καμωμένο να ξεμπερδεύει τον άνθρωπο».
ΕΠΙΣΚΕΨΗ - ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΓΥΑΡΟ
Πίστη στον αγώνα, οργάνωση και αλληλεγγύη τα όπλα των αγωνιστών
Γυάρος 2/2/1950
Κυριακή 21/09/2025 - 23:03
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο στις 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα.
Πείρα διώξεων...
Το αστικό κράτος εκδίωξε χιλιάδες αγωνιστές του λαού σε περιόδους δικτατοριών, όπως του Πάγκαλου και του Μεταξά κατά τον Μεσοπόλεμο, σε συνθήκες ξένης κατοχής, 1941- 1944, αλλά και σε συνθήκες αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, που αξιοποίησε διάφορους νόμους για τη δίωξη της κομμουνιστικής ιδεολογίας και της δράσης του ΚΚΕ. Την περίοδο της Μικρασιατικής Εκστρατείας, π.χ., ίσχυε στην Ελλάδα στρατιωτικός νόμος, ενώ το 1929 ψηφίστηκε το «Ιδιώνυμο» της κυβέρνησης Βενιζέλου που αποτέλεσε τη μήτρα των αντικομμουνιστικών νόμων. Το 1947 το αστικό κοινοβουλευτικό καθεστώς έθεσε εκτός νόμου το ΚΚΕ, άλλες λαϊκές οργανώσεις και απαγόρευσε τον «Ριζοσπάστη» και άλλα έντυπα. Αυτή η συνθήκη διήρκεσε έως το 1974.
...και αντίστασης σε αυτές
Το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα είχαν συσσωρεύσει πείρα αντίστασης και οργάνωσης στις συνθήκες της φυλακής και της εξορίας. Αμέσως μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας, τον Φλεβάρη του 1945, χιλιάδες ήταν εκείνοι που φυλακίστηκαν. Επειδή όμως το λαϊκό κίνημα είχε ακόμα μεγάλη δύναμη και μαζικότητα, και η κατάσταση στις φυλακές ήταν - όσο μπορεί να ειπωθεί - υποφερτή. Οι φυλακισμένοι αγωνιστές οργάνωναν την καθημερινότητά τους, λειτουργώντας π.χ. καντίνα μέσα στη φυλακή, έκαναν ανοιχτά και μαζικά ιδεολογικά μαθήματα και πολιτιστικές εκδηλώσεις, διακοσμούσαν ακόμα και τους τοίχους της φυλακής με αγωνιστικά θέματα. Στην πορεία, ιδίως μέσα στο 1947, αυτό άλλαξε και δραστηριότητες όπως οι παραπάνω επέφεραν ακόμα και καταδίκες σε θάνατο.
Δεν σας έχουμε μετρημένους...
«Πώς θάβουμε τους νεκρούς», σχέδιο από τη «Ματωμένη Βίβλο»
Το κάτεργο της Γιούρας υπήρξε «η φυλακή των φυλακών». Λόγω της γεωγραφικής της θέσης και της απομόνωσής της από τον έξω κόσμο, μπορούσε να εφαρμοστεί κάθε είδους βία. Οπως καταγράφει το ντοκουμέντο «Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος»: «Από τις πρώτες μέρες της Γιούρας (Ιούλης - Οκτώβρης του 1947). Κύριο χαρακτηριστικό της εποχής αυτής: Βία ωμή. Βασανιστήρια φριχτά. Κτηνωδία. Φρίκη. Μπορούμε να πούμε πως η τρομοκρατία είναι "ανοργάνωτη" ακόμα. Λείπει ένα πρόγραμμα μελετημένης εξόντωσης. Γι' αυτό, το βασικό είναι το απροσχημάτιστο, συνεχές, τρομερό ξύλο σε κάθε στιγμή. Η άμεση κτηνώδης βία. Η πολιτική του "όποιον πάρει ο χάρος" ή του "δεν σας έχουμε μετρημένους". Ολη αυτή η τακτική εκφράζεται στα λόγια του Παπαδημητρόπουλου: "Θα φτάνει η καρδιά σας στους 3 παλμούς. Τότε θα σας στέλνω στη Σύρα, όχι για να θεραπευτείτε αλλά για να πεθάνετε στον δρόμο».1
Έλαμψαν η οργάνωση και οι αρετές των κομμουνιστών
Πηγή της δύναμης για να αντέξουν απέναντι στις συνθήκες της πολύχρονης κράτησης ήταν η σταθερότητα και η αφοσίωση στους σκοπούς του αγώνα, σε ιδανικά ανώτερα, στο γεγονός ότι ήταν ενταγμένοι σε έναν αγώνα που αποσκοπούσε στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Πηγή δύναμης και αντοχής ήταν η πίστη στη δύναμη του λαϊκού κινήματος, στη δυνατότητα που έχει ο λαός να παίρνει την κατάσταση στα χέρια του και να μεγαλουργεί. Αυτό το είχαν ζήσει την περίοδο της Αντίστασης του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ ενάντια στην ξένη κατοχή, με τους λαϊκούς θεσμούς.
Η υπογραφή δήλωσης μετανοίας - αποκήρυξης του ΚΚΕ και της ΕΑΜικής Αντίστασης σήμαινε να απαρνηθεί ο αγωνιστής κάτι που ήταν πεπεισμένος από την ίδια του την πείρα ότι αποτελούσε τη σωστή πλευρά της Ιστορίας, και ταυτόχρονα υπόκλιση σε έναν κόσμο σάπιο, που μεγάλη μερίδα του, συνεργαζόμενη με τους ξένους κατακτητές, είχε εγκληματήσει σε βάρος του λαού. Ακόμα και αγωνιστές που δεν άντεξαν τα βασανιστήρια και έκαναν υποχώρηση, μέσα τους δεν αποδέχτηκαν πως έχει δίκιο ο ταξικός εχθρός, οι βασανιστές τους. Αυτό μαρτυρά και το κύμα αντιδηλώσεων.
Στόχος της Οργάνωσης όμως ήταν η αντίσταση στις δηλώσεις, αφού διαφορετικά ακυρώνονταν η υπόσταση του κάθε κρατούμενου ως αγωνιστή, η δράση του στο μαζικό λαϊκό κίνημα, η δυνατότητα ατομικά και συλλογικά να καθοδηγήσει τους εργαζόμενους στην πάλη τους.
Η ύπαρξη και δράση της Οργάνωσης στις σκληρές συνθήκες της Γιούρας δείχνει τις δυνατότητες οργάνωσης κάτω από όλες τις συνθήκες. Προσαρμοσμένης φυσικά στις ιδιαίτερες απαιτήσεις, για να αντιμετωπίζει την καταστολή, τους χαφιεδισμούς και τη διαβρωτική δουλειά των αστικών μηχανισμών καταστολής, με επαγρύπνηση και περιφρούρηση της λειτουργίας της.
Πρώτη ευθύνη στη λειτουργία της Οργάνωσης είχαν τα στελέχη του Κόμματος που ήταν δοκιμασμένοι στην πάλη, είχαν σταθεί ανυποχώρητοι στις ανακρίσεις και τους βασανισμούς, είχαν σταθερότητα και πολύπλευρες ικανότητες στην οργάνωση της ζωής στη φυλακή.
Τα στελέχη του Κόμματος που βρέθηκαν σε υπεύθυνες θέσεις είχαν - όσο το επέτρεπαν οι συνθήκες - την έγκριση της καθοδήγησης του Κόμματος, που βρισκόταν έξω από τις φυλακές, και προσπαθούσαν να επικοινωνούν με αυτή. Αξιοποιούσαν όσο γινόταν τις μεταγωγές κρατουμένων ή τις όποιες μετακινήσεις για άλλους λόγους (π.χ. αγγαρείες για μεταφορά τροφίμων, πρώτων υλών κ.λπ.).
Συγκεντρώνονταν ειδήσεις, ακόμα και από τις εφημερίδες που χρησιμοποιούσαν οι φύλακες στα αποχωρητήρια και με πολλούς άλλους τρόπους, ώστε να γίνεται πολιτική καθοδηγητική δουλειά σχετικά με τις εξελίξεις και τις προοπτικές του αγώνα.
Στις συνθήκες εκείνες η Οργάνωση προσπαθούσε και πετύχαινε να υπάρχει επικοινωνία μεταξύ των όρμων, με συνδέσμους, μυστικές επαφές, σημειώματα σε χαρτάκια. Αξιοποιούνταν και η διαβίωση στους όρμους, που χωρίζονταν σε διαζώματα, με δεκάδες μεγάλες σκηνές των 10 ατόμων. Παντού υπήρχε φροντίδα να υπάρχουν υπεύθυνοι.
Ενα μέτρο που υπήρχε από παλιά στις φυλακές ήταν η διαβίωση στον θάλαμο ή στη σκηνή να γίνεται μεικτά, ώστε όσοι λάμβαναν μεγαλύτερες χρηματικές ενισχύσεις ή δέματα από τις οικογένειές τους να τα μοιράζονται με τους συμβιούντες στην ίδια σκηνή. Ακόμα, όλοι οι κρατούμενοι έδιναν στην ομάδα το 50% από τα χρήματα που λάμβαναν, ώστε να βελτιώνει το συσσίτιο ή να λύνει άλλα ζητήματα της κοινής διαβίωσης, να βοηθάει κρατούμενους που έφευγαν για δίκη, να εξασφαλίζει άλλα πράγματα που χρειάζονταν.
Ολα τα παραπάνω ανέπτυσσαν δεσμούς αλληλεγγύης μεταξύ των κρατούμενων και απάλυναν τις συνθήκες κράτησης, αντιμετωπίζοντας - όσο ήταν δυνατό - τις στερήσεις και τις σκληρές συνθήκες διαβίωσης στο κάτεργο. Τα παραπάνω και άλλα πολλά συγκροτούσαν σύστημα οργανωμένης, συντροφικής αλληλοϋποστήριξης, που έδινε δύναμη στην αντιμετώπιση της καταστολής.
Η πολιτική ενημέρωση, η καθοδήγηση, ακόμα και ιδεολογικά μαθήματα στη σκληρή και δύσκολη περίοδο γίνονταν με την κατάλληλη μέθοδο: «Η ενημέρωση γινόταν ανά τρεις. Ενας στη μέση και οι άλλοι στα αριστερά και δεξιά, στη μεγάλη παρανομία αυτό. Γιατί αργότερα γινόταν πιο ανοιχτά, σε γκρούπες. Αλλά στη μεγάλη παρανομία του 1947 - 1949 γίνονταν έτσι οι συνεργασίες, τα γραπτά ήταν πολύ περιορισμένα. Πολλά ήταν προφορικά, ο καθοδηγητής τα μάθαινε απέξω, είτε δελτία ειδήσεων, είτε ανακοινώσεις είτε μαθήματα ακόμα Πολιτικής Οικονομίας, είχε αποστηθίσει ολόκληρα κείμενα. Βέβαια, τα μεγαλύτερα στελέχη είχαν και πιο καλή ικανότητα. Απάγγειλε μια παράγραφο μια δυο φορές, μετά έλεγε σε κάποιον "πες το εσύ τώρα", το έλεγε, μετά σε κάποιον άλλον "πες το εσύ τώρα" και μετά πήγαινε στην επόμενη παράγραφο, άλλες δύο φορές, μετά και τις δύο μαζί, μετά το έλεγαν και οι δύο, μέχρι να είναι σίγουρος πως το είχαν αποστηθίσει το κείμενο όλοι οι σύντροφοι. Ετσι ο καθένας πήγαινε στους άλλους δυο δικούς του και έφτανε μέχρι κάτω».2
Οι μορφές οργάνωσης άλλαζαν, άλλοτε συγκροτούνταν ανά όρμους / πτέρυγα σκηνών / σκηνή, άλλοτε η δομή είχε αναφορά στον τόπο καταγωγής, π.χ. Μακεδόνες, Θεσσαλοί κ.ο.κ., και παρακάτω ανά νομό και πόλη. Γίνονταν και εναλλαγές των δύο μορφών οργάνωσης, ώστε να θολώνουν τα νερά.
Η πάλη μέσα και έξω από τις φυλακές έσπασε την τρομοκρατία
Στην αρχική περίοδο της Γιούρας, που οι απαγορεύσεις ήταν ασφυκτικές και περιλάμβαναν περιορισμούς στις μετακινήσεις μέσα στον όρμο, οι κρατούμενοι κομμουνιστές προσπαθούσαν να αξιοποιούν κάθε χαραμάδα επικοινωνίας και κοινωνικής επαφής που πρόσφερε ανάταση. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό της 6ης Δεκεμβρίου 1948, ημέρας του Αγίου Νικολάου. Οι φύλακες έκαναν τις δικές τους γιορτές με μπόλικη οινοποσία. Οι κρατούμενοι άρχισαν να κινούνται από σκηνή σε σκηνή για να ευχηθούν σε συντοπίτες, «να ζήσουν όλοι οι Νικολάδες», «χρόνια πολλά». Σε εκείνες τις συνθήκες μια τέτοια απλή ευχή έπαιρνε άλλο νόημα, καθώς Νίκος ήταν ο Ζαχαριάδης, Γενικός Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ. Σιγά - σιγά άρχισαν και τα τραγούδια, ρουμελιώτικα, κρητικά, μακεδονίτικα και άλλα.3
Η συνολική κατάσταση παρέμενε σκληρή, με καψόνια και βασανισμούς. Το 1947, το '48 και το '49 οι δολοφονημένοι αγωνιστές κηδεύονταν συνοδεία λίγων χωροφυλάκων και δοσίλογων κρατουμένων. Η επίμονη και αταλάντευτη στάση των αγωνιστών, μαζί με το σχετικό χαλάρωμα, μετέτρεψε την κηδεία του Κώστα Σηρινιώτη σε διαδήλωση, σε μαζική ανάταση των δεσμωτών. Ο Σηρινιώτης είχε οδηγηθεί στον θάνατο, με ευθύνη των κρατικών αρχών4, καθώς είχε μεταφερθεί στην Αθήνα για κρίσιμη εγχείρηση, εκεί του ζητήθηκε να κάνει δήλωση ώστε να εγχειρηθεί, ο Σηρινιώτης αρνήθηκε περήφανα και τον επέστρεψαν στη Γιούρα. Παρόλο που οι κρατούμενοι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να τον σώσουν, πέθανε στη σκηνή - αναρρωτήριο στις 24 Απρίλη 1950. Η διεύθυνση των φυλακών αναγκάστηκε να δεχτεί το αίτημα των δεσμωτών να τιμήσουν των Κώστα Σηρινιώτη. Η κηδεία δεν ήταν πλέον βουβή, στη νεκρική πομπή - διαδήλωση πήραν μέρος όλοι οι συναγωνιστές του από τον 3ο Ορμο, ακολουθώντας τον χωματόδρομο 1,5 χλμ. έφτασαν στον 1ο Ορμο. Εκεί 5.000 κρατούμενοι φώναζαν συνέχεια «ΑΘΑΝΑΤΟΣ! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!», τιμώντας τον νεκρό κομμουνιστή και την αλύγιστη στάση του. Το ίδιο και στην ταφή του στο Νεκροταφείο πάνω από τον 1ο Ορμο. 1.000 αλύγιστοι φυλακισμένοι συνεχίζουν: «ΑΘΑΝΑΤΟΣ! ΑΘΑΝΑΤΟΣ!».5
Το 1950 πλέον οι κρατούμενοι της Γιούρας πέτυχαν να έχουν πιο υποφερτές συνθήκες διαβίωσης και την ελευθερία να διοργανώνουν εκδηλώσεις, αθλητικούς αγώνες, μαθήματα, διαλέξεις και άλλες δραστηριότητες.
Οι αδιάκοπες διαμαρτυρίες και η διεθνής κινητοποίηση και αλληλεγγύη, που τροφοδοτήθηκε με λεπτομερή στοιχεία τα οποία καταγράφηκαν στη «Ματωμένη Βίβλο» από την Οργάνωση των φυλακισμένων κομμουνιστών, έφεραν την απόφαση για το κλείσιμο της Γιούρας το 1952.
Η πάλη στις φυλακές και τις εξορίες αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946 - 1949). Η αναγκαία εκείνη ταξική σύγκρουση, παρότι δεν έφερε τη νίκη για το λαϊκό κίνημα, σφυρηλάτησε τα κομμουνιστικά αντανακλαστικά για τον ανειρήνευτο χαρακτήρα της ταξικής πάλης. Αντανακλαστικά που επέδρασαν θετικά στη φυσιογνωμία του ΚΚΕ και έδωσαν εφόδια αντοχής στη θύελλα των αντεπαναστατικών ανατροπών των χρόνων 1989 - 1991.
Παραπομπές:
1. «Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 24.
2. Μαρτυρία συντρόφου Βλάση Παπαγιαννακόπουλου - σώζεται στο Ιστορικό Αρχείο του ΚΚΕ.
3. Νίκανδρος Κεπέσης, «Θα νικήσουμε», σελ. 176 - 177.
4. «Γιούρα, Ματωμένη Βίβλος», εκδ. «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 463.
5. Νίκανδρος Κεπέσης, «Θα νικήσουμε», σελ. 214 - 220.
(Αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη»)
ΕΠΙΣΚΕΨΗ - ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗ ΓΥΑΡΟ
Μια «Ρωγμή» Αντίστασης, αιώνιο σύμβολο των αλύγιστων της ταξικής πάλης
Τρίτη 16/09/2025 - 10:46
H Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο στις 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα.
Οσοι και όσες επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να το δηλώσουν έγκαιρα στις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις και θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας. Επίσης, από τις Κομματικές Οργανώσεις θα γίνει η ενημέρωση για όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού.
Για το «άγονο, άδενδρο και άνυδρο» θανατονήσι έχουν γραφτεί πολλά, όσα κι αν γράφτηκαν όμως ποτέ δεν είναι αρκετά... Η φυλακή της Γυάρου λειτούργησε από το 1947 μέχρι το 1952, από το 1955 μέχρι το 1961 και από το 1967 μέχρι το 1974, με πάνω από 18.000 κρατούμενους την πρώτη περίοδο, κοντά στους 800 τη δεύτερη και πάνω από 6.000 την τρίτη. Τα βασανιστήρια καθημερινά, οι αγγαρείες αδιάκοπες.
Κάθε μαρτυρία και μια ωδή στη φρίκη... Κάθε μαρτυρία και μια τρανή απόδειξη του άσβεστου μίσους της αστικής τάξης για την εργατική τάξη και το Κόμμα της, το τιμημένο ΚΚΕ.
Κάθε μαρτυρία και μια «ρωγμή» αντίστασης, βγαλμένη μέσα από το αίμα και το άκαμπτο ηθικό των συντρόφων που υπέφεραν, που βασανίστηκαν άγρια πάνω στο κολαστήριο και που πολλοί απ' αυτούς πλήρωσαν ακόμα και με τη ζωή τους, κι όμως δεν λύγισαν ούτε μπροστά στον θάνατο...
Κάθε μαρτυρία και μια υπόσχεση στους αγωνιστές που θυσιάστηκαν στα αιματοβαμμένα Γιούρα ότι θα συνεχίσουμε να ανοίγουμε κάθε μέρα, κάθε λεπτό που περνά μια νέα ρωγμή στο σάπιο σύστημα της φτώχειας και της εκμετάλλευσης, του πολέμου και της αδικίας, μέχρι την τελική νίκη.
Από την εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου
«Ρωγμή», όπως το Μνημείο του ΚΚΕ που στέκει στα μαρτυρικά Γιούρα από το 2019. Το φιλοτέχνησε ο γλύπτης Αντώνης Μυρωδιάς και αποτελεί σύμβολο τιμής, μνήμης και περηφάνιας, αντάξιο των χιλιάδων αλύγιστων της ταξικής πάλης που πέρασαν από το ξερονήσι.
Η «Ρωγμή» παραπέμπει στη σκληρή πάλη ανάμεσα σε δύο κόσμους: Αυτόν του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος και αυτόν του νέου κόσμου, της πραγματικής απελευθέρωσης, του σοσιαλισμού. Μας οπλίζει με δύναμη, θάρρος και αισιοδοξία για την τελική νίκη, τη δικαίωση αγώνων και θυσιών.
Ο ίδιος ο δημιουργός, περιγράφοντας στον «Ριζοσπάστη» τον συμβολισμό του Μνημείου, σημείωνε:
«Στο "σώμα" του Μνημείου είναι καρφωμένα 21 (όσα και τα χρόνια λειτουργίας των κολαστηρίων) πρίσματα, θραύσματα από υλικό ανοξείδωτο, μόνιμα λαμπερό και αναλλοίωτο στον χρόνο.
Είναι η αντιδιαστολή: Το φωτεινό μέλλον, λαμπερό, στην αντίθεση με το ζοφερό, διαβρωμένο παρελθόν. Οι "Ρωγμές" με τις έντονες εξάρσεις προσδίδουν έντονα δραματικό χαρακτήρα στην πάλη μεταξύ των δύο ιδεολογιών. Τα πρίσματα και το αναλλοίωτο υλικό τους είναι η αναφορά στους κρατούμενους κομμουνιστές που υπέφεραν, βασανίστηκαν ή έχασαν τη ζωή τους για τις ιδέες τους, παρέμειναν ωστόσο αμετακίνητοι σε αυτές».
Το στήσιμο του Μνημείου και η εκδήλωση αποκάλυψής του ήταν ένας πραγματικός άθλος, ο οποίος όμως ήρθε εις πέρας ξεπερνώντας σειρά δυσκολιών, μένοντας ανεξίτηλα χαραγμένος στη μυαλό και στην καρδιά όλων όσοι βοήθησαν και όλων όσοι παρευρέθηκαν στη Γυάρο για τα αποκαλυπτήριά του, τα οποία έλαβαν χώρα σε κλίμα τιμής και αγωνιστικής περηφάνιας.
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΚΕ
Επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο
Ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει σχέδια που με χίλιες προφυλάξεις και παράνομη δουλειά οι κρατούμενοι έβρισκαν τη δύναμη να ζωγραφίσουν, αποτυπώνοντας τα φριχτά βασανιστήρια
Πέμπτη 11/09/2025 - 21:19
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο στις 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα.
Οσοι και όσες επιθυμούν να συμμετάσχουν, θα πρέπει να το δηλώσουν έγκαιρα στις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις και θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας. Επίσης, από τις Κομματικές Οργανώσεις θα γίνεται η ενημέρωση για όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού.
Στο χθεσινό φύλλο του «Ριζοσπάστη» παρουσιάστηκαν ορισμένες ζωγραφιές των κρατουμένων της Γυάρου οι οποίες αποτυπώνουν τα απάνθρωπα βασανιστήρια που υπέστησαν. Πρόκειται για ζωγραφιές που εικονογραφούν την έκδοση του 1952 - και την ανατύπωση από τη «Σύγχρονη Εποχή» - «Γιούρα - Ματωμένη Βίβλος», και δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι σχεδιάστηκαν με το αίμα των δεσμωτών. Σήμερα παρουσιάζουμε μερικά σχέδια ακόμα. Να σημειωθεί ότι στις περισσότερες περιπτώσεις, οι τίτλοι και οι περιγραφές έχουν δοθεί από τους ίδιους τους κρατούμενους.
Το καψόνι του «Αξιού»
Χιλιάδες κρατούμενοι αρπάχτηκαν καθώς κοιμούνταν, να ξεφορτώσουν το αρματαγωγό «Αξιός», που ήταν γεμάτο τούβλα για το κάτεργο (Γενάρης 1948). Το ξύλο και τ' όργιο δε σταμάτησαν ουδέ στιγμή. Τροχάδην, 36 ώρες συνέχεια, χωρίς λεπτό ανάπαυση, χωρίς σταλιά νερό. Εκατοντάδες σακατεύτηκαν.
Εκκαθαριστικές επιχειρήσεις στο νοσοκομείο της Γιούρας
Φάλαγγες οι φυματικοί στη Γιούρα. Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ήρθε στη Γιούρα για να τους δώσει τη χαριστική βολή. Το πέτυχε: Δεκάδες δολοφονήθηκαν σε λίγους μήνες. Στις 7.7.50 ο «γιατρός» του ΕΕΣ διώχνει όλους τους φυματικούς του «νοσοκομείου» Γιούρας, γιατί ζήτησαν ανθρώπινη μεταχείριση. Ηταν οι μέρες που επιθεωρούσε τη Γιούρα ο επιθεωρητής του ΕΕΣ Δεουδές. Τέτοιες «εκκαθαρίσεις» γίνονται καθημερινά!
«Κάθε στιγμή στη Γιούρα φέρνει κι έναν πόνο...
Χρόνια πίνουμε θάλασσα. Και την κουβαλάμε απ' ώρα μακριά. Και στο πηγάδι ο δράκος δέρνει, δέρνει...». Ο κρατούμενος Ευάγγελος Γαβριηλίδης, από το Μελάνθιο Πρέσπας, πέθανε κουβαλώντας νερό (2.5.50).
Στο συσσίτιο
«Ωρες ολόκληρες ακίνητοι στη σειρά για να πάρεις το βρομερό θαλασσοζούμι που το λένε "φαγητό". Κι ατέλειωτα τα μαρτύρια κι εδώ...». Τον Νοέμβρη του 1947 ο φύλακας Μαρίνος έβγαλε το μάτι του κρατούμενου Χρήστου Χουλιάρα, απ' τη Νιγρίτα, την ώρα που ο Χουλιάρας έπαιρνε το «φαγητό» του...
Στο χαντάκι
Αφού βασανιστεί το θύμα, ρίχνεται στο χαντάκι για να σταλεί στην εξοντωτική δουλειά.
ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο
Στις αρχές του Οκτώβρη - Δηλώσεις συμμετοχής στις Κομματικές Οργανώσεις
Από την εκδήλωση και τ' αποκαλυπτήρια του Μνημείου του ΚΚΕ στη Γυάρο, το 2019
Τετάρτη 27/08/2025 - 10:03
«Η Γιούρα είναι ο τόπος του μαρτυρίου, βασανιστηρίων και της εξόντωσης χιλιάδων αγωνιστών της Εθνικής Αντιστάσεως. Είναι η μελετημένη προσπάθεια να "μείνουν τα κόκαλά μας" εκεί και να μη γυρίσει πίσω κανείς. Η πείνα, η δίψα, οι πρωτάκουστοι ξυλοδαρμοί, η μέχρι λιποθυμίας καταναγκαστική δουλειά, η εγκατάλειψη στο έλεος του κρύου, της σκόνης, της ζέστης και της αρρώστιας ήταν τα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν. Οι χαράδρες της Γιούρας είναι γιομάτες από αίμα και φρίκη». (Από κείμενο κρατουμένων της Γυάρου)
Η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ προετοιμάζει επίσκεψη - προσκύνημα στη Γυάρο το πρώτο δεκαήμερο του Οκτώβρη. Η ακριβής ημερομηνία θα ανακοινωθεί λίγες μέρες νωρίτερα, ώστε να είναι γνωστά όλα τα ακριβή μετεωρολογικά δεδομένα. Οι πιθανές ημερομηνίες είναι Σάββατο 4 ή Κυριακή 5 και 11 ή 12 Οκτώβρη, με αναχώρηση από το Λαύριο.
Οσοι και όσες επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να το δηλώσουν έγκαιρα στις αντίστοιχες Κομματικές Οργανώσεις, και θα κρατηθεί σειρά προτεραιότητας. Επίσης, από τις Κομματικές Οργανώσεις θα γίνεται η ενημέρωση για όλες τις λεπτομέρειες του ταξιδιού.
«Τάφος των ζωντανών», «θανατονήσι» και «διαβολονήσι» είναι μερικές από τις προσωνυμίες της Γυάρου, ένα ξερονήσι, 9 μίλια ανατολικά της Σύρου. Η Γυάρος λειτούργησε ως τόπος φυλακής και εξορίας από το 1947 μέχρι το 1952, από το 1955 μέχρι το 1961 και από το 1967 μέχρι το 1974. Κοντά στους 25.000 κομμουνιστές και λαϊκούς αγωνιστές πέρασαν από τα χώματά της...
Από τη Γυάρο
Στις τρεις περιόδους λειτουργίας της φυλακής στη Γυάρο τα σκληρά μαρτύρια και βασανιστήρια προκαλούσαν ασφυκτική πίεση με σκοπό οι κρατούμενοι να υπογράψουν δήλωση μετανοίας - αποκήρυξης του ΚΚΕ. Η θυσία χιλιάδων κομμουνιστών και απλών αγωνιστών του λαού που στάθηκαν όρθιοι απέναντι στην άρχουσα τάξη και το κράτος της, δίνουν φωτεινό παράδειγμα για την πάλη στο σήμερα, στον αγώνα για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό.
Με αυτήν τη θυσία θα έρθουν σε επαφή όλοι όσοι θα συμμετάσχουν στην επίσκεψη, η οποία αποτελεί ακόμη έναν φόρο τιμής στους αλύγιστους της ταξικής πάλης.
Οι επισκέπτες θα έχουν ακόμη την ευκαιρία να θαυμάσουν από κοντά τη «Ρωγμή», το Μνημείο τιμής και περηφάνιας που έστησε η ΚΕ του ΚΚΕ τον Οκτώβρη του 2019 και φιλοτέχνησε ο γλύπτης Αντώνης Μυρωδιάς.
Παράλληλα, όπως και οι προηγούμενες επισκέψεις στον τόπο μαρτυρίου που οργάνωσε το ΚΚΕ, αποτελεί μια έμπρακτη απάντηση στην προσπάθεια αλλοίωσης του χαρακτήρα του νησιού και ευρύτερα της ιστορικής μνήμης.
Σε αυτήν την προσπάθεια άλλωστε, ανοίγοντας νέους επικίνδυνους δρόμους για επιχειρηματική «αξιοποίηση» και αλλοίωση της ιστορικής φυσιογνωμίας του μαρτυρικού νησιού, ήρθε να προστεθεί το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος με τίτλο «Χαρακτηρισμός, οριοθέτηση και καθορισμός ζωνών και ειδικών κατηγοριών χρήσεων γης της Περιοχής Προστασίας της Βιοποικιλότητας "Νήσος Γυάρος και θαλάσσια ζώνη"» που τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση από το υπουργείο Περιβάλλοντος για μόλις 10 μέρες μέσα στο καλοκαίρι.
Το ΚΚΕ και αντιστασιακοί φορείς, δεκαετίες τώρα, έχουν κάνει πολύμορφες παρεμβάσεις και προτάσεις, απαιτώντας από τα αρμόδια υπουργεία να υλοποιηθεί η απόφαση για την ανάδειξη της Γυάρου ως Τόπου Ιστορικής Μνήμης και να πραγματοποιηθούν παρεμβάσεις, όπως αναστήλωση κτιρίων, δημιουργία προβλήτας, για να καταστεί το νησί επισκέψιμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.